Hemisferyczne kamery IP

W sprzedaży dostępne są już hemisferyczne kamery przemysłowe. Zastosowanie tych urządzeń dozorowych pozwala na maksymalne wykorzystanie możliwości sieciowych systemów CCTV.

Opisywane urządzenia IP powstały w celu prowadzenia monitoringu wewnątrz pomieszczeń. Monitoring dookolny 360stopni pozwala na prowadzenie obserwacji bardzo dużych powierzchni bez konieczności angażowania kolejnych urządzeń. Hemisferyczne kamery przemysłowe posiadają szereg zaawansowanych technicznie podzespołów. Sercem jest nowoczesny przetwornik obrazu 1/2.5” CMOS. Jego główną zaletą jest umiejętność progresywnego skanowania. Wpływa to znacząco na oddawanie szczegółów poruszających się obiektów. Efekt rozmycia został praktycznie wyeliminowany. Hemisferyczna telewizja przemysłowa oferuje obecnie w rozdzielczościach 1.3Mpix (1280x1024) oraz 4.0 Mpix (2048x1944).

Częstotliwość odświeżania obrazu wynosi 15 klatek na sekundę, co daje bardzo dobry wynik w porównaniu z innymi kamerami. Hemisferyczne kamery IP obsługują najnowsze a co za tym idzie najnowocześniejsze metody kompresji obrazu. Są to H.264, MPEG-4, ASP oraz MJPEG). Czymś dotychczas niespotykanym jest generowanie dwóch w pełni niezależnych od siebie strumieni Video. Możliwe jest dopasowanie pod przepustowość sieci internetowej oraz wymagania administratora systemu monitoringu CCTV IP. Telewizja przemysłowa zbudowana w oparciu o hemisferyczne kamery IP potrafi dostosować się do zmiennych warunków oświetleniowych (dzień/noc). Tryb dzienny charakteryzuje się czułością kamery na poziomie 0.1Lux do 2Lux. Kolejną zaletą kamer hemisferycznych jest obecność zintegrowanych obiektywów.

Hemisferyczne, dozorowe urządzenia IP odznaczają się bardzo łatwą instalacją dzięki zasilaniu PoE (IEEE 802.af, 48VDC, max 15.4W, 350mA). Możliwe jest także zastosowanie zasilania za pomocą napięcia 12V DC a nawet 24VAC.

Cele i formy działalności ergonomicznej , Objectives and activities ergonomic

Z artykułu możecie dowiedzieć się po co została wynaleziona i stworzona ergonomia, kto był jej prekursorem i czemu właściwie miała służyć. Nakreślone zostało także hasło humanizacji pracy.  

Już od zarania dziejów przystosowywanie pracy do człowieka było przedmiotem wysiłków ludzi, którzy musieli sami te prace wykonywać, albo zobowiązani byli do organizowania lub przygotowywania pracy innym. Tak więc rzemieślnik wykonujący narzędzia, rolnik uprawiający ziemię, a później organizator produkcji – wszyscy dążyli do przystosowania narzędzi pracy i samej pracy do możliwości i potrzeb człowieka.

Na początku ubiegłego wieku prowadzone były badania nad zagadnieniami pracy ludzkiej. Najpierw F.W. Taylor zajął się ustaleniem optymalnych rozmiarów łopat w zastosowaniu do prac załadunkowych wykonywanych z różnymi materiałami. Wynikiem tego było stosowanie łopat o większej powierzchni do materiałów lekkich i łopat o małej powierzchni do materiałów ciężkich, tak aby zoptymalizować ciężar ładunku (6-8 kg). Taylor jednak przede wszystkim koncentrował się na skróceniu czasu wykonania określonej pracy, co nie zawsze działało z korzyścią na pracownika.

Dlatego na początku XX wieku zaczęto odchodzić od Taylorowskiego ujęcia traktowania pracy, a zaczęto zajmować się sposobem jej wykonywania. Prekursorem nowego typu badań nad pracą był Frank Gilbreth i jego żona. Wynikiem ich badań była teza: „...najlepszy sposób pracy gwarantuje najkrótszy czas jej wykonania” i tzw. zasady ekonomiki ruchów, które minimalizowały fizjologiczny koszt ich wykonywania. Badania metod pracy prowadzone wtedy przez F.W. Taylora i F.B. Gilbretha można uznać za jedno ze źródeł dzisiejszej ergonomii. Jednak niestety nie dobrem człowieka kierowali się ówcześni badacze, lecz chęcią zwiększenia zysku finansowego. Coraz częściej należało doliczać do kosztów wytwarzania amortyzację drogich maszyn i urządzeń oraz koszt czynnika ludzkiego (składki na emerytury, renty inwalidzkie, odszkodowania itp.). Ukierunkowanie badań nad zwiększeniem ekonomicznych rezultatów pracy ludzkiej związane było z bezpośrednim uzależnieniem funkcjonowania ówczesnych maszyn od mechanicznej sprawności operatora. Budowanie nowych typów maszyn, których działanie było uzależnione od psychicznych i fizycznych cech pracownika zmusiło naukowców zajmujących się badaniem pracy ludzkiej do potraktowania podejścia Taylorowskiego i Gilbrethowskiego jako jednych z wielu punktów widzenia w ujęciu problemu „nauk ergonomicznych”. Pojęcie to przyjęto tu za T. Kotarbińskim, rozumiejąc pod tym określeniem te nauki, które: „...tak czy inaczej interesują się działalnością człowieka”. Działania te stały się zaczątkiem humanizacji techniki.

Wczesnym polskim akcentem (niestety mało znanym w świecie) w dziedzinie humanizowania pracy była praca księdza Stanisława Solskiego, który już w roku 1690 wydał w Krakowie dzieło pt. „ Architekt polski, to jest nauka ulżenia wszelkich ciężarów, używania potrzebnych machin...”, w którym to utworze starał się podać rodakom znane w świecie sposoby na wykonywanie różnych prac, aby ułatwić im jej wykonywanie.

Problem humanizacji techniki najwyraźniej uwypuklił się na początku XX wieku w czasie intensywnego uprzemysławiania niektórych gałęzi wytwarzania. Człowiek był traktowany jako dodatek do maszyny, a nie na odwrót. Taki stan organizacji pracy stwarzał: „...nieludzkie warunki poprzez całkowite podporządkowanie człowieka systemom maszynowym”.
Główną przyczyną prowadzenia badań i działań mających na celu poprawę sprawności i efektywności: najpierw systemu człowiek-praca ręczna, a później człowiek-maszyna były różnice pomiędzy możliwościami sprawnego działania maszyn i urządzeń, a możliwościami człowieka z nimi współpracującego. Dlatego zaczęto się zastanawiać, jak pozytywnie wpłynąć na relację systemu człowiek-obiekt techniczny z punktu widzenia człowieka. Takie ujęcie tematu dało podwaliny nowo tworzącej się nauce – ergonomii.

Ergonomia narodziła się z praktycznych potrzeb wynikających ze współdziałania człowieka z maszyną i elementami materialnego środowiska pracy. Konieczność istnienia jej uzasadniają konflikty rodzące się pomiędzy „materialnymi partnerami” a człowiekiem w jego pracy, przy czym konflikty te wynikają ze wzajemnego niedostosowania człowieka do maszyn i odwrotnie.

Monitoring CCTV

Niejednokrotnie mówiąc o bezpieczeństwie mamy na myśli ochronę. Może ona dotyczyć mienia jak i osób prywatnych. Jednak ochrona to nie tylko wykwalifikowani pracownicy wykonujący powierzone im zadania, ale przede wszystkim monitoring, kamery CCTV czy telewizja przemysłowa

W celu poprawienia standardów bezpieczeństwa w firmie należy zainwestować w profesjonalne rozwiązania z dziedziny CCTV.

Telewizja przemysłowa to dynamicznie rozwijająca się gałąź przemysłu. Poniesione koszta zwrócą się znacznie szybciej niż moglibyśmy przypuszczać. Dużą zaletą są wszechstronne pola obserwacji (wnętrze budynków, parkingi, bramy wjazdowe). Odpowiednio dobrane kamery dozorowe są w stanie zgromadzić informacje na temat rysopisu osób wkraczających na monitorowanych teren oraz numery rejestracyjne pojazdów poruszających się po należącym do Nas obiekcie. Współczesne rozwiązania w branży CCTV pozwalają na 24h monitorowanie terenu. Warunki oświetleniowe nie stwarzają już tyle problemów, co dotychczas. Trudne warunki atmosferyczne, drgania elewacji i bardzo niskie temperatury nie są już w stanie wyeliminować z pracy rozwiązań CCTV. Kamery dozorowe można podłączyć praktycznie w każdym pomieszczeniu.

Istotne jest powiadomienie osób znajdujących się na terenie obiektu o obecności rozwiązań z dziedziny telewizji przemysłowej. Monitoring powinien być obsługiwany przez wybrane i przeszkolone w tym celu osoby. Sama praca z kamerami CCTV choć może wydawać się dość złożona, nie stwarza większych problemów podczas codziennej pracy. Kolejną dobrą decyzją może być podpisywanie umów serwisowych na konserwację systemu telewizji przemysłowej. Ponosząc regularne niewielkie koszty możemy uniknąć sporych wydatków podczas awarii, ponieważ w tym wypadku poszukiwanie przyczyny usterki może wyeliminować na kilka dni monitoring w naszej firmie.

Mini kamera CCTV

Monitoring wizyjny może by prowadzony na wiele sposobów i odmian. Podczas instalowania CCTV stosuje się połączenia przewodowe lub za pomocą sieci Internetowej.

Coraz bardziej powszechne staje się bezprzewodowe przekazywanie ścieżki Audio&Video. Urządzenia dozorowe są  zaawansowane technicznie. Przybierają także różne kształty. Telewizja przemysłowa to bardzo prężna dziedzina produkcji oraz dystrybucji sprzętu elektronicznego. Coraz większą popularność zdobywa sobie mini kmera CCTV. Postęp techniczny to także dynamiczna miniaturyzacja sprzętu. Obecnie dostępne są mini kamery przemysłowe, których rozmiary nie przekraczają 20x20x10 (mm). Powszechne staje się maskowanie obiektywów za pomocą guzika czy śrubki. W kwestii kamuflażu jedynym ograniczeniem jest tylko wyobraźnia producentów oraz dystrybutorów. Opisywane urządzenia dozorowe znajdują swoje zastosowanie podczas prowadzenia dyskretnego, legalnego monitoringu.

        Małe rozmiary sprzyjają nadużyciom jednak należy w tym miejscu stanowczo stwierdzić, że aby prowadzić dozór CCTV zgodnie z prawem należy poinformować o tym osoby przebywające na terenie obiektu. Mini kamery nadają się do montażu w miejscach gdzie dla konwencjonalnych urządzeń dozorowych brakuje wymaganej przestrzeni. Mogą to być wizjery umieszczone w drzwiach, domofonach czy w niedużych punktach handlowo-usługowych. Kąt widzenia wynosi zazwyczaj do 45 stopni a osiągane rozdzielczości około 380TVL (jakość porównywalna do jakości nagrań VHS). W oparciu o powyższe informacje nie jest wskazane umieszczanie w miejscach wymagających szerokiego pola widzenia czy rejestracji obrazu nasyconego niezwykle szczegółowymi detalami. Dużym atutem możliwość pracy w trudnych termicznie warunkach (-10 do +50 stopni C).

        Telewizja przemysłowa zbudowana w oparciu o mini kamery CCTV pozwala na przekazywanie obrazu wzbogaconego o dodatkowe ścieżki dźwiękowe (Audio).  Czułość mini kamery w guziku to 2.0Lux. Parametr ten pozwala na prowadzenie monitoringu przy sztucznym oświetleniu lub w warunkach nieznacznego półmroku. Opisywane urządzenia to interesująca alternatywa klasycznych rozwiązań wizyjnych a także doskonałe narzędzia dyskretnej obserwacji obiektu.

Odejście na drugi krąg

Lądowanie często jest skomplikowanym procesem i nawet doświadczeni piloci potrzebują odpowiednich informacji w postaci karty podejścia, nawet wtedy, jeżeli lotnisko znają na pamięć. W przypadku jakichkolwiek niejasności stosowaną procedurą jest odejście na drugi krąg.

Odejście na drugi krąg jest przepisowym działaniem w chwili, kiedy pilot, który nie widzi samolotu, zamierza poznać jego stan techniczny i wówczas obserwator z wieży informuje pilota o stanie samolotu. Często odejście na drugi krąg jest stosowane, kiedy pilot nie jest pewien, czy otworzyło się podwozie.

Aby odejście na drugi krąg było możliwe, pilot musi przede wszystkim zachować przepisową wysokość minimalną, bo poniżej może nie mieć możliwości ponownego poderwania maszyny. Manewrowanie samolotami, które mają masę kilkudziesięciu lub kilkuset ton, wcale nie należy do łatwych i producent samolotu zawsze przekazuje firmie, która eksploatuje jego maszynę, odpowiednie dyrektywy.

Aby odejście na drugi krąg było możliwe, stworzono odpowiednią procedurę lotu. Według niej pierwszy pilot ma zadanie skupiania się na przyrządach do czasu, aż drugi pilot zamelduje, że widzi pas.

Znane przypadki katastrof lotniczych ujawniają, że nie każdy pilot przestrzega tej procedury. Wypadek lotniczy, który miał miejsce w Zurichu ujawnił, że samolotem dowodził pilot, który nie posiadał odpowiednich kompetencji, ale zatrudniono go z braku personelu. Pilot trzymał w dłoniach kartę podejścia, na której w wyniku błędu nie zaznaczono ważnego wzgórza. Ten błąd przyczynił się do rozbicia samolotu, ponieważ pierwszy pilot ,zamiast obserwować przyrządy — co ujawniła czarna skrzynka — wypatrywał pasa na ziemi i przez to właśnie zszedł na zbyt niską wysokość ,aby można było odejść na drugi krąg, a kiedy wydał komendę o odejściu, przed dziobem zobaczył wzgórze, którego nie było na karcie podejścia.

Każda katastrofa jest tragedią. Często niewinni ludzie płacą życiem za cudzy błąd, bo jak ujawniają wyniki badań komisji lotniczych, żadna katastrofa nie pozostała bez wyjaśnienia. Ale każda katastrofa jest wyjaśniana natychmiast w najszybszy możliwy sposób.

Odejście na drugi krąg jest przepisowym działaniem w chwili, kiedy pilot, który nie widzi samolotu, zamierza poznać jego stan techniczny i wówczas obserwator z wieży informuje pilota o stanie samolotu. Często odejście na drugi krąg jest stosowane, kiedy pilot nie jest pewien, czy otworzyło się podwozie.

Aby odejście na drugi krąg było możliwe, pilot musi przede wszystkim zachować przepisową wysokość minimalną, bo poniżej może nie mieć możliwości ponownego poderwania maszyny. Manewrowanie samolotami, które mają masę kilkudziesięciu lub kilkuset ton, wcale nie należy do łatwych i producent samolotu zawsze przekazuje firmie, która eksploatuje jego maszynę, odpowiednie dyrektywy.

Aby odejście na drugi krąg było możliwe, stworzono odpowiednią procedurę lotu. Według niej pierwszy pilot ma zadanie skupiania się na przyrządach do czasu, aż drugi pilot zamelduje, że widzi pas.

Znane przypadki katastrof lotniczych ujawniają, że nie każdy pilot przestrzega tej procedury. Wypadek lotniczy, który miał miejsce w Zurichu ujawnił, że samolotem dowodził pilot, który nie posiadał odpowiednich kompetencji, ale zatrudniono go z braku personelu. Pilot trzymał w dłoniach kartę podejścia, na której w wyniku błędu nie zaznaczono ważnego wzgórza. Ten błąd przyczynił się do rozbicia samolotu, ponieważ pierwszy pilot ,zamiast obserwować przyrządy — co ujawniła czarna skrzynka — wypatrywał pasa na ziemi i przez to właśnie zszedł na zbyt niską wysokość ,aby można było odejść na drugi krąg, a kiedy wydał komendę o odejściu, przed dziobem zobaczył wzgórze, którego nie było na karcie podejścia.

Każda katastrofa jest tragedią. Często niewinni ludzie płacą życiem za cudzy błąd, bo jak ujawniają wyniki badań komisji lotniczych, żadna katastrofa nie pozostała bez wyjaśnienia. Ale każda katastrofa jest wyjaśniana natychmiast w najszybszy możliwy sposób.

Metody i techniki diagnozowania stanowisk roboczych i warunków pracy , Methods and techniques for diagnosing workplaces and working conditions

Artykuł o szeroko rozumianej Eronomii i technikach dianozowania roboczych stanowisk pracy przy użyciu list kontrolnych np. CET II, czy listy dortmundzkiej. 

Zarówno w Polsce jak i na świecie stosowane są także inne popularne metody i techniki diagnozowania stanowisk roboczych i warunków pracy. Należą do nich m.in.:
- metody badań ankietowych,
- listy kontrolne,
- metody badań testowych,
- metody wskaźnikowe,
- metody punktowo-wskaźnikowe,
- metody analizy sieciowej,
- metody bilansowe.
Poniżej omówiono dokładniej kilka z powyższych metod.

Badanie ankietowe to jedna z najprostszych metod badawczych ergonomii. Polega ona na udzielaniu pisemnych odpowiedzi na pytania (swobodnych w swej treści) lub wyborze którejś z dołączonych odpowiedzi. Metoda ta posiada jednak wady i zalety. Jest łatwa w przeprowadzeniu, ale do każdego badania należy tworzyć ankietę od nowa (brak uniwersalności). Pytania mają różny stopień szczegółowości i dodatkowo często występuje problem z analizą wyników, ponieważ odpowiedzi ankietowanych mogą być bardzo rozbieżne.

Listy kontrolne są rozszerzoną formą ankiety, stosowaną najczęściej w badaniach ergonomicznych. Celem stosowania takiej listy jest analiza oraz ocena różnych czynników pracy i wydajności pracy. Listy kontrolne zawierają pytania dotyczące stanowisk pracy, maszyn, urządzeń oraz uciążliwości pracy i jej warunków. Metoda ta polega na analizie pracy na stanowisku roboczym i odpowiedzi na pytania dotyczące różnych sfer pracy. Można wymienić wiele rodzajów list kontrolnych. Najbardziej znaną i uznaną jest lista opracowana przez G.C. Burgera, tzw. Lista Kontrolna Ergonomicznej Analizy Układów (Ergonomic System Analysis Checklist, w skrócie ESAC). Listę te nazywa się także Listą Dortmundzką ze względu na miejsce jej pierwszego zaprezentowania (Kongres IEA w Dortmundzie w 1964r.).

Lista Dortmundzka pierwotnie składała się z 10 pytań wstępnych oraz grupy 135 pytań podstawowych (oznaczonych literą A) i 188 pytań szczegółowych (oznaczonych literą B). Była to lista bardzo obszerna, wnikliwa i trudna w praktycznym zastosowaniu, dlatego w późniejszym okresie jej pytania uległy skróceniu i uporządkowaniu tematycznemu, w wyniku czego powstała nowa lista Check Ergonomics Test II – CET II. Do znanych list należą również listy K.F.H. Murrela, lista CBKO, Ergonomiczna Lista Problemowa (ELP) L. Pacholskiego.

Check Ergonomics Test II służy jako narzędzie do przeprowadzania ergonomicznej analizy i oceny już istniejących stanowisk pracy oraz prototypów maszyn i urządzeń. W skład tej listy wchodzi 11 pytań ogólnych, 68 pytań podstawowych (oznaczonych literą A), 138 pytań szczegółowych typu B, 99 pytań szczegółowych typu C, 45 pytań szczegółowych typu D. Pytania podzielono na cztery kategorie: A, B, C, D, zależnie od stopnia szczegółowości. Pytania te dodatkowo są pogrupowane tematycznie w sześć grup.

Lista kontrolna K.F.H. Murrela jest listą kierowaną do projektantów w celu oceny i poprawy prototypów urządzeń technicznych. Zawiera 11 pytań, na które powinien odpowiedzieć projektant.

Wszystkie rodzaje list kontrolnych są łatwe w użyciu, przez co są powszechnie stosowane. Główną ich wadą jest jednak czasochłonność takiego badania. Na dokładne przebadanie stanowiska przy pomocy „check-listy” potrzeba nawet kilkunastu dni pracy. Dlatego zaistniała potrzeba stworzenia takiego układu problemów, aby pytania nie mające żadnego związku z badanym stanowiskiem pracy eliminowały automatycznie stawianie innych, wiążących się tematycznie pytań.

Badanie testowe to procedura mająca na celu uzyskanie informacji o cechach badanego zjawiska. Badanie to poprzez precyzyjne pytania zmniejsza dowolność odpowiedzi. Metodę tą stosuje się podczas organizowania i przygotowywania stanowisk pracy. Arkusze testowe wypełnia się podczas bezpośredniej obserwacji. Jedną z metod testowej oceny jest metoda opracowana przez J. Piontka. Metoda ta opiera się na „Karcie analizy stanu organizacyjnego stanowiska”. Karta zawiera 49 czynników (podzielonych w cztery podgrupy) oddziałujących na człowieka w procesie pracy. O poziomie warunków pracy decyduje suma oddziaływań poszczególnych czynników składowych.

Kolejną metodą badań ergonomicznych jest metoda wskaźnikowa. Oparta jest ona na metodach matematycznych i pozwala dzięki temu na bezpośrednie porównywanie jednych wyników z innymi. Sposób przeprowadzania badania polega na dokonywaniu obliczeń wg odpowiednich wzorów matematycznych, a następnie wyniki porównuje się ze specjalnymi wskaźnikami. Do metod wskaźnikowych możemy zaliczyć takie metody jak: metodę taksonomii, system S-KOP [T. Strzelecki].

Jedną z częściej stosowanych metod jest metoda bilansowa. Polega na mierzeniu czasu pracy, na podstawie którego ocenia się stan organizacji stanowisk roboczych o charakterze przemysłowym. W czasie badania dokonuje się migawkowych obserwacji badanych stanowisk i oblicza procentowe udziały ustalonych elementów pracy na stanowisku. Dzięki temu można ustalić rezerwy produkcyjne tkwiące w danym miejscu pracy. Metodą tą można dokonać wstępnej oceny stanu organizacji w poszczególnych oddziałach i wydziałach zakładu.

Technika- współczesny strażnik bezpieczeńśtwa

Jeśli planujemy udać się na wymarzony urlop to najczęściej decydujemy się na zagraniczne wycieczki w miejsca gdzie woda jest krystalicznie czysta, słonce świeci a my mamy dość atrakcji aby zapomnieć o stresach dniach codziennego.  Wizyta w iście rajskich enklawach pozwala na relaks i odprężenie.

        Jednak zanim udamy się w wybrane miejsce konieczna jest wizyta w terminalu lotniczym. Odprawa podróżnego polega na przejściu przez punkty zabezpieczeń takie jak bramki wykrywające obecność metali czy prześwietlające bagaż. Całość kompleksu to potężna liczba pomieszczeń do których turysta nie posiada bezpośredniego dostępu.  Tylko posiadanie specjalnych kart pozwala na poruszenie się w zamkniętych strefach. Urządzenia o których piszę składają się na globalny system kontroli. Obecnie system alarmowy i monitoring znajduje swoje zastosowanie w centrach handlowych, instytucjach publicznych, firmach oraz prywatnych domkach jednorodzinnych. Telewizja przemysłowa w połączeniu z  kontrolą dostępu przynosi szereg niezaprzeczalnych korzyści.  Kamery przemysłowe pozwalają obniżyć występowanie takich zjawisk jak kradzieże mienia, rozboje czy akty wandalizmu. Obecność systemu dozorowego to legalny sposób na zdyscyplinowanie pracowników zatrudnionych na terenie obiektu. Nowoczesne systemy z dziedziny kontroli dostępu oraz ochrony mienia są modułowe. Tzn. możliwa jest ich rozbudowa oraz aktualizacja sprzętowo techniczna.  Problemem nie jest już prowadzenie zapisu zdarzeń w miejscach o dużym natężeniu ruchu pojazdów oraz osób.

        Dodatkową zaletą jest przechowywanie zapisanych wydarzeń. Jest to konieczne podczas gromadzenia informacji np. o wyglądzie intruza czy numerze rejestracyjnym podejrzanego pojazdu. Szybki eksport danych na nośniki pamięci pozwala na dostarczenie informacji organom ścigania. Niezbędne jest podłączenie awaryjnego systemu zasilania. W przypadku utraty dostaw prądu system może pracować w dalszym ciągu a obiekt nie pozostaje pozbawiony ochrony.  Dopuszczalne jest również wykorzystywanie serwera i sieci Ethernet a zabieg ten pozwala na ograniczenie w tworzeniu dodatkowych magistrali telekomunikacyjnych.

Bezpieczeństwo dzieci

Dynamicznemu rozwojowi rynku motoryzacyjnego, rosnącej liczbie samochodów towarzyszy coraz powszechniejsza troska o bezpieczeństwo w ruchu drogowym. Na szczególną uwagę zasługują piesi, gdyż w przeciwieństwie do osób poruszających się samochodami nie są chronieni karoserią.

Podejmowane są liczne inicjatywy, organizowane akcje społeczne, by z informacją jak dbać o bezpieczeństwo na drodze dotrzeć do jak najszerszego grona. Wiemy doskonale, że najczęstszymi ofiarami wypadków są dzieci. To nam dorosłym (rodzicom, wychowawcom, nauczycielom) powierza się zdrowie i bezpieczeństwo dzieci. Powinniśmy wszelkimi dostępnymi środkami zapobiegać wypadkom lub przynajmniej zmniejszać ich liczbę. Jak to zrobić?
1) Powinniśmy od jak najmłodszych lat uświadamiać dziecko co to jest ulica, gdzie możemy przez nią przechodzić i jak,
2) Wychowawcy i nauczyciele powinni jak najczęściej organizować lekcje pokazowe z udziałem policjanta (o ile jest to możliwe), który w sposób jasny i zrozumiały powinien omówić zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym,
3) Rodzice powinni poprzez zabawę uczyć dzieci jak poruszać się po drodze, obecnie jest wiele gier planszowych, książek, które są pomocne
4) Możemy uczyć dziecka wierszyka lub piosenki, która ułatwi zapamiętanie podstawowych zasad, poniżej przedstawiam przykład takich rymowanek:
- Gdy na zebrze jest zielone, możesz przejść prze drugą stronę
- Gdy rowerem gdzieś Ci spieszno, załóż kask i pojedź ścieżką
- Kiedy rolki masz na nogach, ruszaj w kasku nie po drogach
- Każdy z dala Cię zobaczy, gdy założysz świetlny znaczek
- Będąc w mieście po chodniku stawiaj pewne kroki, lewą stroną chodź poboczem gdy wyruszasz w świat szeroki
- Gdy oddajesz się zabawie, omiń jezdnie idź ku trawie
- Gdy jakąś jezdnie przekroczyć masz, patrz w lewo, w prawo i w lewo jeszcze raz
- Choćby Ci było spieszno tam, nie przechodź na drugą stronę sam
Jest wiele ciekawych wierszyków i malowanek, które mogą pomóc im w zapamiętaniu zasad bezpieczeństwa na drodze.

Nowoczesne metody ochrony obiektów

Współczesny rynek odznacza się przede wszystkim tym, że co kiedyś było nierealne obecnie jest w pełni osiągalne. Wszystko to zawdzięczamy rozwojowi technologicznemu i stałemu postępowi świata.

         Dla szeregu firm bardzo ważne jest posiadanie monitoringu CCTV. Telewizja przemysłowa pozwala na zabezpieczenie swoich interesów i skupienie się nad zarabianiem gotówki. Kamery CCTV umożliwiają obserwację sytuacji panującej na terenie firmy w pomieszczeniach biurowych a także magazynach i halach produkcyjnych. Monitoring oraz systemy alarmowe to rozwiązania, które skutecznie stoją na straży bezpieczeństwa pracodawcy oraz wszystkich zatrudnionych osób.

         Nowoczesne rozwiązania pozwalają na równoczesne rejestrowanie i podglądanie obrazu . Możliwość obserwacji ,, na żywo” (poprzez przeglądarkę IE) nawet gdy sami przebywamy obecnie nawet na drugim końcu świata a także szybki eksport zapisanych zdarzeń do niewątpliwie kolejne atuty systemów CCTV. Dozorowe urządzenia CCTV są w stanie pracować nieprzerwanie przez 24 godziny na dobę. Odpowiednio dobrane stawią czoła prześwietlaniu kadru, drganiom a nasycenie barw generowanego obrazu będzie idealnie oddawać rzeczywiste atrybuty monitorowanych powierzchni. . Dodatkowo kamery CCTV rozmieszczone w newralgicznych punktach obiektu pozwolą na ścisłą rejestrację wchodzących osób oraz poruszających się pojazdów.  Bardzo ciekawym zjawiskiem jest centrala telefoniczna dla firm. Są one hitem na rynku. W znaczącym stopniu przyspieszają wzajemną komunikacje między poszczególnymi działami a nawet budynkami należącymi do firmy. Przeważnie składa się ona z bazy numerów wewnętrznych przyporządkowanych logicznie do każdego z pomieszczeń.

           Opisując najnowsze rozwiązania technologiczne w dziedzinie dozoru obiektów  należy także wymienić nie tylko monitoring ale tez systemy alarmowe. Profesjonalne czujniki są w stanie wychwycić ruch, ciepło, wibrację, konkretny dźwięk a nawet niebezpiecznie wysokie stężenie gazów a także poziom wody. Wszystko to połączone z szyfratorem pozwala zabezpieczyć nasze mienie przed pojawieniem się intruza czy wypadkiem losowym. Dodatkową zaletą może być powiadomienie SMS w sytuacji naruszenia określonego obwodu. Użytkownik otrzyma wiadomość SMS z konkretną informacją na temat zdarzenia i jej lokalizacji.

Współczesne trendy w monitoringu CCTV

Bogata i zróżnicowana oferta bezprzewodowych kamer CCTV pozwala na samodzielne zaprojektowanie a także montaż systemu dozorowego w firmie, mieszkaniu czy prywatnym domu. Standardowe przetworniki CMOS odznaczają się zdecydowanie mniejszą czułością oraz rozdzielczością niż CCD

Jednak ich największą zaletą jest możliwość wykonania kamery bardzo niewielkich rozmiarów. Monitoring składający się z dyskretnych urządzeń jest o wiele bardziej wydajny niż ten za pomocą konwencjonalnych kompaktowych kamer CCTV. Z opisywanych urządzeń dozorowych bardzo często korzystają agencje detektywistyczne oraz służby specjalne. W miastach coraz bardziej powszechny staje się monitoring newralgicznych miejsc narażonych na łamanie prawa i ogólnie przyjętych norm bezpieczeństwa. W Polsce funkcjonują wyspecjalizowane firmy oferujące sprzęt z dziedziny Closed Circuit TeleVison (CCTV). Zlecając zaprojektowanie oraz wykonanie monitoringu zapewniamy sobie finalny efekt w postaci bezpieczeństwa osób i mienia. Firmy służą pomocą z zakresu tworzeni systemów zabezpieczeń. Korzystając z ich wiedzy i doświadczenia możemy samodzielnie podjąć się instalacji CCTV. Obecnie znaczącym wzrostem zainteresowania cieszą się sieciowe kameryprzemysłowe. Do tego celu wystarczy zakupić komputer spełniający wymagania sprzętowe a także videoserver.  Następnie po wprowadzeniu stałego IP kamery możemy prowadzić podgląd za pomocą przeglądarki Internet Explorer z dowolnego miejsca na świecie. Niezwykle istotne jest nieograniczone sterowanie pozycją kamery a także jej obiektywem. Osobiście odradzamy korzystanie z obrotowych kamer CCTV ponieważ mechanizm ustalania położenia może być zawodny. Znacznie bezpieczniej jest wprowadzić do systemu monitoringu jeszcze jedno dozorowe urządzenie CCTV. Telewizja przemysłowa to najlepsze z rozwiązań w dziedzinie zabezpieczeńia osób i mienia.

Kurier też człowiek

Dzisiaj obchodzimy Dzień Listnosza i Doręczyciela Przesyłek! Miłe usposobienie wobec kurierów jest więc wysoce zalecane. Uśmiechnij się do listonosza, zaproś do domu, może zamarzł? Pogoda nikogo dzisiaj nie oszczędza!

Luty. Nie jednemu z nas nie chce się wstawać z łóżka, aby stawić czoła kapryśnej pogodzie i dotrzeć do biura… Są jednak takie grupy zawodowe, które niezależnie od aury, czy deszcz czy słota muszą dotrzeć do klientów.  Mowa o doręczycielach listów i przesyłek.
Na 16. lutego przypada Międzynarodowy Dzień Listonosza i Doręczyciela obchodzony w całej Unii Europejskiej. Święto powinno być okazją do refleksji nad codzienną, a przecież nie łatwą pracą kurierów. Niejednokrotnie przychodzi im przemierzać długie dystanse i wspinać się po schodach dźwigając ciężkie torby i pakunki. Ich los nie jest łatwy z uwagi na grasujące na podwórzach psy, a sytuacji nie poprawiają nierzadko narzekający klienci.
Trzeba jednak pamiętać, iż doręczyciele to osoby bardzo odpowiedzialne, zdeterminowane i zdolne do działania w rozmaitych warunkach, które mimo, iż w swojej codziennej pracy często narażone są na liczne nieprzyjemności, dokładają wszelkich starań, aby na czas dostarczyć powierzoną im przesyłkę. - Ten zawód wymaga precyzji i uprzejmości.  Z jednej strony istotne są kwestie formalne takie jak protokoły przewozu i czas doręczenia,  a z drugiej doręczyciel musi też być po części psychologiem - mówi Grzegorz Mazik-Wietrzyński ekspert brokera kurierskiego 4Logis.pl.
Może warto więc 16. zaprosić osiedlowego listonosza na filiżankę herbaty lub ze zwyczajnej ludzkiej życzliwości uśmiechnąć się, kiedy na naszym progu następnym razem pojawi się doręczyciel? W końcu kurier też człowiek.

Gwoździowanie

Gwoździowanie polega na wytworzeniu w obrębie skarpy wykopu geokompozytu o wyższych parametrach wytrzymałościowych w stosunku do pierwotnego. Jest to jedna z ważnieszych czynności w pracach geotechnizcnych.

Gwoździowanie jest metodą wygubionego zbrojenia gruntu. Konstrukcje powstałe z gwoździowania składają się z trzech zasadniczych elementów takich jak istnienie ośrodka gruntowego lub skalnego, samo wywracających się iniekcyjnych gwoździ oraz wykończenia gwoździowanej powierzchni. Po połączeniu elementy te tworzą nową, monolityczną, wytrzymałą konstrukcję.

Żeby osiągnąć jak najwyższą skuteczność gwoździowania najbardziej istotne jest zespolenie gwoździ z gruntem. Im wyższe zespolenie, tym formowane wgłębienie jest bardziej jednorodne, a wzrost parametrów wyraźniejszy.

Istnieje wiele zalet korzystania z gwoździ gruntowych takich jak: szybka, wydajna i ekonomiczna metod montażu, dowolny kąt instalacji gwoździ, nieograniczony okres eksploatacji, odporność na prąd, brak wibracji w trakcie instalacji, możliwość nadania dowolnej geometrii zabezpieczeniom, głębokość wykopów, brak potrzeby używania ciężkiego sprzętu wiertniczego, możliwość wykonania „przyjaznej środowisku”, naturalnie wyglądającej oraz bezpiecznej konstrukcji.

Do wykonania takich gwoździ wykorzystywane są żerdzie typu 30/11, 40/16 a w wyjątkowych sytuacjach również 52/26. Końcówka takiej żerdzi wyposażona jest w koronkę wiertniczą, dobraną odpowiednio do rodzaju gruntu. Natomiast do wykonania gwoździ drenujących wykorzystuje się żerdź typu 40/27. Gwoździe drenujące zostały stworzone z myślą o osuwiskach. Do iniekcji wykorzystywana jest specjalna mieszanka cementowa, która powoduje powstanie porowatej struktury kamienia cementowego o współczynniku filtracji rzędu k=10-4 m/s.

Połączenie gwoździ drenujących z rozstawem gwoździ daje możliwość szybkiej oraz skutecznej redukcji ciśnienia w strefie poślizgu.

Co nieco o gumowcach

Co można napisać o gumowcach? Otóż bardzo dużo, tym bardziej, że to już nie tylko buty ubierane podczas ulewnego deszczu najczęściej przez dzieci, ale także obuwie robocze stosowane w wielu branżach przemysłowych.

Kalosze - niby zwykłe gumowe buty, a jednak w wielu miejscach nie można się bez nich obejść. Obecnie należą do najpopularniejszych butów roboczych. W zależności od przeznaczenia posiadają cechy, które sprawiają, że pracownicy mogą czuć się komfortowo i bezpiecznie podczas wykonywania swoich obowiązków. Producenci produkujący gumowce muszą stosować się do wymagań ujednoliconej normy europejskiej EN 347 w zakresie spełniania wymagań odnośnie komfortu i trwałości.
Jakie zatem cechy posiadają takie buty robocze? Weźmy przykładowe gumowce stosowane w zakładach mięsnych i mleczarskich. Z uwagi na środowisko, które istnieje w tych branżach, gumowce muszą być wykonane z tworzywa odpornego na działanie kazeiny - oznacza to, że są odporne na tłuszcze roślinne oraz zwierzęce, węglowodory, rozpuszczalniki i detergenty zgodnie z normami ISO 6112 (92). Powinny być odporne na działanie niskich temperatur, dzięki domieszce gumy nitrylowej (NBR). Podeszwy powinny być antypoślizgowe i antystatyczne, a niektóre z modeli mają czubki wykonane ze stali i wytrzymałe na perforacje aż do 200 J. Możemy także znaleźć takie rodzaje kaloszy, które charakteryzują się absorpcją energii w okolicach pięty przekraczającą 20J.
Jeśli popatrzymy na cechy charakterystyczne gumowców używanych w takich branżach jak: budownictwo, przemysł petrochemiczny, rafinerie, górnictwo, roboty drogowe, kolej, grupy ratunkowe, myjnie samochodowe to zauważymy, że najbardziej "luksusowe" modele posiadają podeszwę z litego poliuretanu o wysokiej odporności na ścieranie i rozdzieranie, która jest samoczyszcząca i antypoślizgowa (klasa SRA), cholewa wykonana jest z poliuretanu komórkowego o wysokiej elastyczności.  Buty te są odporne na działanie oleju napędowego, rozcieńczonych kwasów i zasad. Mają bardzo dobre właściwości izolacyjne - zapobiegają przegrzewaniu a także wychładzaniu stóp nawet w wilgotnym i zimnym środowisku pracy.
Decydując się na zakup takich butów roboczych, trzeba koniecznie zwrócić uwagę na to czy producent informuje nas, że dane buty spełniają wymagania norm europejskich. Bez tej informacji, możemy używać tych butów jedynie podczas spacerów w deszczu.